Welkom.

Fragment uit mijn boek over Inspecteur Holländska.

Ze voelt de verantwoording voor het onderzoek als een loodzware last. Een duiveltje op haar schouder zegt dat ze hier niet geschikt voor is, dat ze nog veel te jong en te onzeker is om zo’n onderzoek te leiden. Heel geniepig wordt er gefluisterd dat ze totaal geen gezag uitstraalt en dat collega’s haar niet serieus nemen. Ze rilt, pakt haar muts uit haar kontzak en zet deze op. Met een achteloos gebaar klopt ze wat sneeuw van haar jas en loopt naar Johan en Lena toe die zo te zien in een heftige discussie zijn verwikkeld. Johan heeft haar blijkbaar aangesproken op haar gedrag en Lena reageert furieus. Ze praten inmiddels zo luid dat meerdere collega’s verbaasd hun richting op kijken.
‘Zijn jullie helemaal gek geworden,’ sist Maja terwijl ze tussen hen in gaat staan, ‘gedraag je professioneel en niet als twee kleine kleuters die hun zin willen hebben. We zijn met een verdwijning bezig en mogelijk gaat het een moordonderzoek worden en jullie staan hier ruzie te maken als een stelletje pubers. We zijn op elkaar aangewezen de komende periode.’
En stoer voegt ze er aan toe, dat als ze zich zo blijven gedragen één van hen van deze zaak wordt afgehaald. Zowel Johan als Lena doen verbluft een stap naar achter.